100 HANELİ ÇINARCIK KÖYÜ SUSUZ.

Ordu’nun Ünye İçesine bağlı 100 haneli Çınarcık köyü susuz.

Ordu’da bir köy var, o köy bizim köyümüz.  Süslü kelimelerle köyleri mahalle yapacaklarını söyleyenler şimdilerde ise adeta kaderine terk etmişler.

Bir zamanlar  köyün adı “KELAS” iken doğal kaynak suları ile meşhurdu. İçme sularını testilerle taşıma usulü ile taşısalarda mutluydular aslında.

Ordu Büyükşehir olunca köyler mahalle oldu, fakat gelin görün ki Ünye’ye bağlı Çınarcık “KÖYÜ” Mahallesi ilgisizlikten yoksun adeta kaderine terk edilmiş. Köy halkı kendi imkan ve olanaklarıyla fındık bahçelerinin içinden ilkel yöntemlerle evlerine akıtmaya çalıştıkları su ise hastalık saçıyor.

Hal böyle iken ne gelen var ne giden köyde yaşayan insanlar ise çaresizlikten derelerden tepelerden ilkel yöntemlerle evlerine su taşıyor.

Üç beş hane birlik oluşturarak  tarlasının içinden  döşedikleri plastik borularla evlerine akıttıkları su bile koku saçıyor.

Susuz köylerin suya kavuşması için Tarım Bakanlığı’nın bütçesindeki 20 trilyon ek kaynak ile 40 trilyon liraya yükselince, Hükümet iki yıl içinde içme suyu olmayan köy kalmaması kararını almıştı.

Sosyal, ekonomik ve siyasi birçok risk taşıyan bu Kanun’un yürürlüğe girmesiyle birlikte yeni kurulan ve sınırları genişleyen bütün büyükşehirlerde köy ve belde belediyelerinin tüzel kişiliği kaldırıldı. Bu yerlerdeki köyler mahalle olarak, belediyeler ise belde isimleriyle tek mahalle olarak ilçenin belediyesine katılmıştır. Hayata geçirilen bu kanunla beraber mahalleye dönüştürülen köylerde ve beldelerde vatandaşlar birçok sorunla karşı karşıya . Maalesef, yetkilerin bir kısmı büyükşehir belediyesine, bir kısmı ilçe belediyelerine bağlanmış. Köylerin yollarının yapımı büyükşehir belediyesine ama köy içi yolların yapımı ilçe belediyesine verilmiştir. İçme suyuyla ilgili olan yetki büyükşehir belediyesine, çöp toplama yetkisi ilçe belediyesine verilmiş “Düşünebiliyor musunuz  mezarlıktaki otların biçilmesi bile büyükşehir belediyesi tarafından yapılmaktadır. Fakat gelin görün ki mezarlıklar bile orman olmuş.  İlçe belediyeleri şu anda bir daire başkanlığı ve şube müdürlüğü boyutuna düşürülmüştür. İlçe belediyelerinin inşaat ruhsatı verme ve çöp toplama dışında doğru dürüst bir yetkisi kalmamış. Büyükşehirin sadece bir fen işleri müdürlüğünün ya da yol müdürlüğünün bütçesi kadar koskoca bir ilçe belediyesinin bütçesi yoktur. Ayrıca, bu yasayla beraber vatandaşlarımız planlamayla ilgili de birçok sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Türkiye’nin terör ve işsizlikten sonraki en önemli sorunu planlamadır. Şu anda köyleri mahalle yapmışız, adını değiştirmişiz, “Siz mahalle oldunuz.” Demişiz, fakat kaderine terk etmişiz.

KÖYDE BİR EVE ELEKTRİK BAĞLANACAK, MUHTAR VATANDAŞLA, VATANDAŞ BELEDİYE İLE KARŞI KARŞIYA GELİYOR YİNE DE SORUN ÇÖZÜLMÜYOR.

Kaçak inşaat yapan vatandaşlar elektrik abonesi olacaklar, efendim, muhtardan ‘2004 yılından önce yapılmıştır” diye yazı alın gelin diyor. TEDAŞ. Şimdi, muhtar da biliyor, vatandaş da biliyor, TEDAŞ da biliyor bu binanın hangi tarihte yapıldığını ama böyle bir yazı alamaz ise TEDAŞ elektrik bağlamıyor. Şimdi, muhtar kendi köylüsüyle karşı karşıya geliyor, belediye kendi vatandaşıyla karşı karşıya geliyor ve sorun çözülmüyor. Bir büyükşehir belediyesi, her vatandaşın her köylünün içtiği sudan sorumlu olacak,

Uyuma Ordu;  “OSKİ” Ünye Çınarcık mahallesi susuzluktan dere suyu içiyor.

(FLAŞ HABER Alaettin Arslan)