2 Temmuz 1993’te Sivas’ta yakılan sadece 33 aydın değildi.

Sivas’ı unutma, unutturma!

2 Temmuz 1993’te Sivas’ta yakılan sadece 33 aydın değildi.

Yakılan, halkların kardeşliği, özgür düşünce, emeğin sesi, türküler, şiirler ve direnişin tarihiydi.

Madımak Oteli’nde diri diri yakılanlar, bu toprakların yoksul çocuklarına kalem, saz, fikir ve umut taşıyanlardı. Onlar, gericiliğe, faşizme, karanlığa karşı aydınlık bir gelecek isteyenlerdi.

Sivas’ta yakılanlar sınıfını bilen, halktan yana olan, ezilenlerin yanında duran insanlardı.

Ve onları yakan zihniyet, halkın emeğini sömüren, düşünceyi boğmak isteyen, dinin arkasına saklanıp zulmü örgütleyen karanlık bir düzendi.

Bugün o düzen hâlâ yerli yerinde duruyor…

Adalet hâlâ yerini bulmadı…

Bu ülke bizi öldürmek isteyenlerin değil bizim ülkemiz…

Halkın iradesinin gaspına yönelik saldırıyla halkın ekmeğinin gaspına yönelik saldırıyı siyasetin merkezine koyan,

Genel başkanımız Sn.Özgür  özelede selam olsun..